یاصاحب امان ،میدانی مولا جـــــان
مرا از کودکی به جدایی ها عادت دادند.
همان جایی که می نوشتند:
خوب ها بدها
و من بدترین بد ها هستم
آری ! قبول دارم بد بودنم را
اما
ای آقایی که از همه کس به من نزدیک تری
من که جز شما کسی را نمی شناسم
بد بودم میدانم
بد کردم میدانم
اما جز تو کسی را ندارم
ای امیدِ نا امیدان
رهایی ام بخش از این دلتنگی و فراقی که اسیر آن شده ام
آقا جان .
عجیب خستـــه ام از خودم
میشود برای من اَمَّن یُجیب بخوانی ؟
اللهم عجل الولیک الفرج
درباره این سایت